Miłość jest zasadą na jakiej Stwórca powołał świat do
istnienia.
Dał wszak człowiekowi wolną wolę, którą ten wykorzystuje –
odnosi się do Dzieła Bożego pozytywnie, bądź negatywnie.
Stosunek negatywny do świata nazwany został Porządkiem
Niezgodności a jego wyznacznikiem jest hierarchiczność z prawem jako
narzędziem zniewalania innych. W myśl tej zasady powstała większość
ludzkich społeczności tworząc w tym duchu cywilizacje.
Pozytywny, akceptujący, stosunek do rzeczywistości –
to Porządek Zgodności, gdzie jako „bliźniego” traktuje się całą
otaczającą strukturę świata – z człowiekiem, jako najbardziej istotnym
elementem.
Tu mogą być tworzone struktury społeczne przydatne do
zgodnego współżycia, gdzie zasady współżycia są wyrazem wspólnych ustaleń.
Wszyscy ludzie są równi.
Tego nauczał Jezus Chrystus – wskazywał, że takie relacje
będą obowiązywać w przyszłym świecie. Nie jest możliwe wyzwolenie się z
wszystkich zaszłości i ukierunkowań – należy jednak próbować iść tą drogą.
Są zapisy w „świętych księgach”, symbolicznie obrazujących
to sytuacją, gdzie lew pasie się razem z barankiem, a dziecko bez obawy
wkłada rękę do nory węża.
Porządek Zgodności tworzy odrębne rozumienie wartości
uznawanych za podstawowe:
-
PRAWDA– jest dążeniem do pełnego i obiektywnego
przedstawiania rzeczywistości. To pozwala na rozwój nauki, ale też poszerza
ludzką świadomość rozumienia Boga.
-
DOBRO – to
dobro wspólne, gdzie nie należy stawiać dobra indywidualnego ponad dobro
wszystkich.
-
PIĘKNO – jest odzwierciedleniem harmonii świata.
-
DOBROBYT– wynika z własnej pracy i potrzeb. Własność
jest depozytem oddanym w ręce ludzi (może być zachowana ciągłość pokoleniowa),
który ma służyć społeczeństwu.
-
ZDROWIE– jest traktowaniem własnego ciała na tych
samych zasadach, jak i innych. Nie można dla własnej korzyści oczekiwać
poświęceń ze strony bliźnich.
Nasi Przodkowie tworząc zręby Rzeczpospolitej – tworzyli
struktury państwa oparte o te zasady. Póki je stosowali – Polska rosła w
potęgę, a ludzie żyli w dobrobycie.
Czas i sprzeczności przerwały tę formę rozwojową.
Obecnie, w trudnych okolicznościach, chcemy powrócić na
drogę Przodków i rozpocząć tworzenie Cywilizacji Polskiej.
To droga wskazana przez Jezusa Chrystusa i chcemy, aby On
był patronem tego przedsięwzięcia.
Podejmując to dzieło, pomni doświadczeń Poprzedników, wiemy, że tylko wspólnym wysiłkiem i serc, i
ducha - dzieło to możemy
urzeczywistnić. |